MILA, EEN KORTE FILM VAN CINZIA ANGELINI
Een leger van ontwerpers werkt samen in de cloud om een krachtig anti-oorlogsverhaal te animeren
CONVERGENTIE
Deel dit verhaal
Samenwerking op afstand verenigt wereldwijd talent in een virtuele animatiestudio
De afgelopen twee jaar heeft de pandemie de manier waarop studio's en ontwerpers samenwerken veranderd. Tien jaar voordat werken op afstand normaal werd, verzamelde filmmaker Cinzia Angelini een wereldwijd team in een onafhankelijke virtuele animatiestudio om de korte 3D-animatiefilm Mila te maken. Angelini en een groep vrijwilligers van 350 artiesten uit 35 landen hebben meer dan 10 jaar gewerkt om haar grote visie te verwezenlijken - zonder budget. Ze zijn verenigd door productie in de cloud en hebben een bekroonde film geleverd die het ontroerende verhaal vertelt van een klein meisje dat de chaos van een oorlog doormaakt.
Cinzia Angelini (links) en haar moeder op het stadsplein van Trento, Italië. Ter beschikking gesteld door Cinzia Angelini.
Een familieverhaal met een universeel thema
Cinzia Angelini komt uit Milaan, waar ze gedurende haar jeugd verhalen hoorde uit de kindertijd van haar moeder tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze verhalen waren de inspiratie voor haar onafhankelijk geproduceerde film Mila. "Mijn moeder was nog maar 5 jaar oud tijdens de oorlog en haar geboortestad Trento werd zwaar gebombardeerd in 1943", vertelt Angelini. "Ze sprak altijd over hoe ze zich voelde toen de bommenwerpers kwamen. Ze was verstijfd van angst, ze bewoog zich niet en rende niet naar de schuilkelder totdat iemand haar oppakte."
Toen Angelini in de jaren negentig een jonge vrouw was, maakte de oorlog in Bosnië een vergelijkbare indruk. "Het was heel dicht bij Italië, net aan de andere kant van de Middellandse Zee waar deze verschrikkingen plaatsvonden", vervolgt ze. "Dus ik heb altijd al iets met animatie willen doen om conflicten tegen te gaan, vooral over wat kinderen doormaken in het oorlogsgeweld. Dat werd het kernidee van de film."
De onafhankelijk geproduceerde film van Cinzia Angelini, Mila , vertelt het verhaal van de ervaringen van een kind in de Tweede Wereldoorlog in Italië. Ter beschikking gesteld door Cinzia Angelini.
Cinzia Angelini heeft een ambitieuze visie
Angelini heeft bijna twintig jaar ervaring als animator en verhalenkunstenaar, en heeft gewerkt bij bekende studio’s als Dreamworks, Disney en Illumination, toen ze in 2009 besloot om Mila te maken. Het was een persoonlijk project met een tweeledig doel: "Ik wilde ook laten zien dat ik kon regisseren", zegt ze. "Destijds stonden er maar weinig deuren open voor vrouwen in Hollywood met een accent die wilden regisseren."
Mila is gemaakt om de ervaring van een kind in oorlogstijd weer te geven op een manier die taal en cultuur overstijgt. "Mensen vroegen me waarom ik Mila in 3D heb gemaakt in plaats van in 2D. Ik wilde het publiek onderdompelen in de chaos van de bombardementen", aldus Angelini. "De film maken in 3D, zonder budget, op een hoog kwaliteitsniveau, is een gekke reis geweest, omdat je veel mensen nodig hebt die gespecialiseerd zijn in verschillende afdelingen en pipelines die zeer responsief zijn."
Een vrijwillige ontwerper werkt aan een actiescène uit Mila. Ter beschikking gesteld door Cinzia Angelini.
Ontwerpers komen samen
Toen Angelini het verhaal van Mila ontwikkelde en het met collega's deelde, kwam ze erachter dat het idee zijn weerklank vond bij hen. "Mensen vroegen me: "Dus, gaan we aan de slag met Mila?" Ik zei: "Nou, ik heb geen budget." Ze zeiden me dat ze gratis zouden werken." Dankzij mond-tot-mondverhalen, vrienden en diens vrienden breidde een eerste groep van 10 vrijwillige ontwerpers zich uiteindelijk uit naar meer dan 350 mensen uit 35 landen.
"Dat is eigenlijk een geheim van het succes van Mila", zegt Angelini. "Het heeft zoveel honderden mensen ertoe bewogen om gratis aan het project te werken, omdat het iets was dat de aandacht kon vestigen op de tragedie van kinderen te midden van oorlogen. Ontwerpers zijn gevoelige mensen. Als ze wat vrije tijd hebben die ze kunnen besteden, willen ze een project kiezen dat iets te zeggen heeft."
Een 'onmogelijke' uitdaging aangaan met een virtuele animatiestudio
Angelini en haar team begonnen in 2010 met de missie om Mila te creëren. Door het gebruik van Maya en Arnold werd het een groot project met meerdere sets, effecten en bijna 300 bedrijfsmiddelen", zegt ze.
Maar hoewel het werven van vrijwilligers eenvoudig was, was het niet eenvoudig om een wereldwijd, meertalig team van illustratoren, ontwerpers, animators en verlichters te leiden. "Stel je de pipeline in 35 landen voor, met verschillende hardware en software", aldus Angelini. Producent Andrea Emmes deed al vroeg mee aan het project om de complexiteit te helpen beheren.
Samen vormde het team van Mila een onafhankelijke virtuele animatiestudio, in een tijd waarin werken op afstand nog steeds een nieuw fenomeen was. Ze hebben een reeks tools voor samenwerking en communicatie gebundeld. "In het begin vond de communicatie plaats via e-mail en Skype", zegt Angelini. "We begonnen met een forum dat erg jaren 90 was, erg onhandig en langzaam." Later gebruikten ze nieuwe cloudsamenwerkingstools zoals Slack en ShotGrid toen ze beschikbaar kwamen. "Dat was een doorbraak", zegt ze.
Maar het was moeilijk om deadlines te stellen met een team vrijwilligers. "Sommige mensen werkten aan één ding, sommige deden honderden dingen", zegt ze. "We kwamen erachter dat als je met vrijwilligers werkt, je alles met 10 moet vermenigvuldigen. Als iemand zegt iets in een dag te kunnen doen, dan wordt het 10 dagen."
Door het trage tempo werd het ook een uitdaging om bij te blijven met de technologie. Gedurende het project werden er software-upgrades uitgevoerd en werden er nieuwe en betere tools in gebruik genomen, maar door compatibiliteitsupdates die een traditionele studio een week zouden kosten, liepen de Mila-teams maandenlange vertragingen op.
"Destijds realiseerden we ons niet met welk gek, ondenkbaar en uitdagend project we bezig waren", aldus Angelini. "Maar het was de enige manier. We hadden de vrijwilligers nodig, en die vrijwilligers bevonden zich over de hele wereld."
Het gebruik van ShotGrid om de complexe productie te beheren, was "zeker een van de belangrijke stappen om de pipeline te helpen versterken", zegt Angelini. Ter beschikking gesteld door Cinzia Angelini.
De finish bereiken
Angelini en het Mila-team volhardden ondanks logistieke en technische uitdagingen en bleven steun krijgen voor de film via mond-tot-mondreclame, crowdfunding en zelfs een TEDx Talk. "Ik heb zo vaak een opmerking bekeken van een willekeurige vreemdeling die een persoonlijk verhaal deelde", zegt Angelini. "Wetende dat mensen echt in dit project geloofden, wilde ik absoluut niet stoppen."
Eind 2017 zette Autodesk zich in om het project te ondersteunen en leverde Maya- en Arnold-licenties zodat de wereldwijde teamleden allemaal met dezelfde software konden werken. Met behulp van de ShotGrid-productietrackingsoftware heeft het team een virtuele studio in de cloud gemaakt om de pipeline efficiënter te beheren en de communicatie te stroomlijnen.
In 2019 bood de fulltime werkgever van Angelini, Cinesite, aan om Mila te helpen voltooien tijdens een geplande kloof tussen twee grote studioproducties in. "Na 10 jaar hebben we Mila eindelijk in 11 maanden voltooid", zegt ze.
In een voorvertoning van de film (2:07 min.) worden de ervaringen van Mila bij de bomaanslag op het stadsplein van Trento afgebeeld. Ter beschikking gesteld door Cinzia Angelini.
Het publiek reageert op een krachtige boodschap
Mila is in januari 2021 voltooid en is gewijd aan de kinderen die nog steeds de gevolgen van oorlogen ondervinden. In het verhaal wordt een meisje gevolgd dat haar huis en gezin verliest tijdens de bomaanslagen in Trento. Met de hulp van een jonge vrouw die haar redt, overleeft Mila de verwoesting, en haar verbeeldingskracht en haar optimisme geven sprankjes hoop op een nieuw leven.
De film, die zonder dialoog wordt uitgezonden, brengt het emotionele gewicht van het verhaal over door middel van expressieve personages, rijke beelden en muziek. UNICEF Italië sloot zich aan bij meer dan 30 sponsoren om Mila te steunen, daarbij verwijzend naar de "kracht van de universele taal bedacht door kunstenaars van over de hele wereld".
Mila is in 2021 en 2022 op allerlei filmfestivals vertoond, waaronder op de thuisbasis tijdens het Trento Film Festival. De onderscheidingen omvatten meer dan 30 awards, en er komen er nog steeds meer bij.
Een scène uit de film waarin de bomaanslag op het stadsplein van Trento wordt afgebeeld. Ter beschikking gesteld door Cinzia Angelini.
Een springplank voor opkomende professionals in de animatiesector
Een ander belangrijk doel van de productie was om iets terug te geven aan het vrijwilligersteam: om hen te helpen te leren, netwerken en banen te krijgen. "Natuurlijk zouden ze credits voor de film krijgen", aldus Angelini. "We organiseerden ook mentoring, zodat de studenten die ons hielpen, nauw konden samenwerken met supervisors die 15 jaar ervaring hadden bij grote studio’s. En veel vrijwilligers met twee of drie jaar ervaring in de branche gebruikten hun werk aan Mila om andere banen te krijgen. We werden een soort van grote trechter."
De film is ook een keerpunt geworden in de carrière van de maker. "Het heeft me zoveel gegeven, zelfs voordat de film klaar was," zegt Angelini. "Terwijl Cinesite me hielp met Mila, vroegen ze me om hun volgende speelfilm te regisseren, de Aniventure-productie HitPig [met ervaren animator David Feiss als coregisseur]. Dit is allemaal dankzij Mila, en ook dankzij de ervaring die ik in de afgelopen 10 jaar heb opgedaan."
Het titelpersonage Mila met haar moeder in gelukkigere tijden. Afbeelding ter beschikking gesteld door Cinzia Angelini.
Een blijvende impact
Nu Mila is voltooid, wil Angelini de emotionele impact van de film op het publiek overbrengen. "Het winnen van prijzen is natuurlijk geweldig, maar het delen ervan met zoveel mogelijk mensen is mijn doel", zegt ze. "Toen ik met dit project begon, begon de oorlog in Syrië. En nu is de Taliban teruggekomen in Afghanistan. Het zit in de menselijke aard om met elkaar te vechten, maar ik hoop dat de volgende generatie bewuster zal zijn.”
Het is die nieuwe generatie die Angelini het liefst wil bereiken. "Misschien zal een kind het zien", zegt ze. "Een toekomstige diplomaat of politicus: iemand die moet beslissen of hij wel of niet op de grote rode knop moet drukken. En misschien herinnert die persoon zich een scène uit Mila, en denkt die twee keer na."
